Ik denk dat Steve Stevaert gelijk heeft als hij zegt dat levensbeschouwing de komende decennia nog een veel belangrijkere rol zal gaan spelen. Ik vind niet dat religie een zaak is van de politiek. Maar zoals meneer Stevaert zegt zal de politiek, willen of niet, zich steeds meer moeten moeien met levensbeschouwelijke conflicten, zoals mr. Stevaert illustreert met de voorbeelden van het hoofddoeken verbod en het geval met de film Submission. Ook omgekeerd houden de godsdiensten zelf zich bezig met politiek. Maar ik denk niet dat dit de politiek ten goede kan/zal komen. Ik vind dat het politieke landschap zich beter neutraal opstelt, toch naar de buitenwereld toe althans. Anders zullen er (nog) moeilijker compromissen bekomen kunnen worden tussen de verschillende partijen. Bovendien is het toch ook helemaal niet nodig om God erbij te betrekken als we het bijv. over de grondwet hebben? Dat gaat nu eenmaal niet in een pluralistische maatschappij.
Ik denk ook dat het feit dat de religieuze beleving naar de privésfeer teruggedrongen is geen indicatie is voor een mindere beleving, zoals mr. Stevaert zegt. Integendeel, door de steeds vernieuwende communicatiemogelijkheden en toenemende globalisering is het net gemakkelijker geworden om overtuigingen uit te wisselen, over de hele wereld heen. Ik sta ervan versteld om te lezen dat er in steden zoals Gent en Antwerpen bijna 150 verschillende nationaliteiten leven. Vanzelfsprekend moet hier rekening mee gehouden worden om een aangename samenleving te blijven verzekeren. Ook het believing without belonging fenomeen dat mr. Stevaert beschrijft zie je daadwerkelijk in het dagelijkse leven. Veel mensen geloven nog wel, niet perse in God, maar in ‘iets’, een ‘vage hogere macht’ zoals mr. Stevaert het omschrijft. Dit merk ik ook in mijn eigen vriendenkring. Bovendien kan je als je bijv. kijkt naar oude films, duidelijk het verschil zien tussen de geloofsbeleving van vroeger en nu. Vroeger maakten mensen deel uit van een parochie en was het geloof veel meer in het openbare leven aanwezig. Nu gebeurt dit vooral nog alleen thuis. Ik persoonlijk ben ook voorstander van een duidelijke scheiding van Kerk en Staat. Maar net zoals mr. Stevaert vind ik dit zeker niet betekenen dat er in het openbaar niet meer over religie gesproken mag worden. Anders kan men toch niet aan godsdienstbeoefening doen? Is het bovendien niet leerrijk als twee religies een vreedzame discussie aangaan?
Migranten verenigen zich hier o.b.v. gemeenschappelijke kenmerken die aan het thuisland gelinkt zijn. Zo voelen ze zich thuis en vinden ze hun ‘nieuwe’ identiteit vooral terug in hun religie. Ik zie er dan, net zoals meneer Stevaert, geen problemen in dat ze bijv. moskeeën bouwen . Ik vind dat iedereen, waar je ook woont, recht heeft om zijn godsdienst te kunnen beoefenen. Zoals ze ook moeite blijven ondernemen om ook wel een deel van onze cultuur op zich te nemen. We blijven tenslotte nog altijd België. Ik vind het belangrijk dat hier een open discussie over bestaat zodat het samenleven in goede banen geleid kan worden en de zogenaamde ‘samenlevingsproblemen’ tot een minimum beperkt kunnen blijven. Het oprichten van nieuwe banken bijv. door religieuze groepen vind ik dan wel weer iets te ver gaan. In mijn ogen ontstaat er zo een te grote aparte leefwereld. Het is belangrijk dat we elkaar vaak kruisen in onze dagdagelijkse bezigheden om zo ook echt samen te leven. De politiek kan hier een helpende hand lenen om discussies i.v.m. deze religieuze diversiteit te sturen. Samenleven vraagt een actieve betrokkenheid van alle partijen, een actief pluralistische samenleving. Zo kunnen de verschillen tussen de religies een bron van culturele rijkdom worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten